Czy wyobrażasz sobie los pacjent z udarem, jeśli najbliższy szpital udar był dostępny tylko w transporcie wodnym, a podróż łodzią ekspresową trwała około półtorej godziny?
Dopiero nie tak dawno temu był to tylko wyobrażony scenariusz, ale ostra rzeczywistość dla mieszkańców Kapitu w Malezji.
Kapit to największy oddział w Malezji, który stanowi prawie jedną trzecią całości obszaru gruntu Sarawak, największego stanu w Malezji. Jest to region górski, a prawie 80% terytorium jest pokrytych gęstymi lasami pierwotnymi.
Jej populacja składa się przede wszystkim z nierodzajowej grupy etnicznej Iban. Młodsze osoby dorosłe często migrują do miast w poszukiwaniu lepszych możliwości zatrudnienia, pozostawiając starszą populację, która nadal angażuje się w tradycyjne działania ekonomiczne, takie jak rolnictwo, rybołówstwo i praca w tym obszarze. Wielu miejscowych nadal mieszka w tradycyjnych, długich mieszkających w lasach, i ma ograniczony dostęp do formalnej edukacji.
Majestyczna rzeka Rajang, najdłuższa w Malezji, przechodzi przez Kapita, kształtując jego krajobraz i sposób życia. Przed zbudowaniem drogi łodzie ekspresowe były liniami ratownictwa; były jedynym sposobem podróżowania do pobliskich miast. Te eleganckie, wąskie naczynia, humoralnie zmętnione "powietrzne kofeiny" ze względu na ich konstrukcję i układ siedzenia, pozostają słynnym widzeniem na rzece.
Pod koniec 2020 roku Kapit został ostatecznie połączony drogą z miastem Sibu, w którym znajduje się szpital kierujący do Centralnego Sarawak. To otworzyło nowe możliwości podróży. Chociaż niektóre obszary, takie jak Belaga i Punan Bah, nadal polegają w dużym stopniu na transporcie rzecznym, większość mieszkańców nie jest już związana z rozkładem łodzi ekspresowych i może podróżować między Sibu a Kapitem, korzystając z różnych środków transportu, takich jak vany, autobusy i samochody.
Ale chociaż oba miasta znajdują się w odległości zaledwie 160 km, podróż może być dość przygodą ze względu na wzruszoną, jednolanową drogę. Pojazdy ciężkie często zasłaniają drogę, powodując opóźnienia i przekształcając podróż ze szpitala Kapit Hospital do szpitala Sibu Hospital w trzygodzinną przyspieszkę.
Opieka zdrowotna pozostaje wyzwaniem, ponieważ Szpital Kapita jest jedynym szpitalem w tym oddziale. W przypadku mieszkańców mieszkających w odległych częściach oddziału uzyskanie opieki medycznej może oznaczać uciążliwą sześciogodzinną podróż.
Oficjalna dokumentacja wskazuje na występowanie udar w Kapitu w około 30 przypadkach rocznie, jednak faktyczna liczba jest prawdopodobnie wyższa z powodu niskiej świadomości i braku wiedzy na temat objawów udar. Wielu mieszkańców jest bardziej skłonnych do szukania pomocy u tradycyjnych osób w swojej społeczności, a nie do robienia długich przejażdżek po szpitalu. Jednak sytuacja dramatycznie się zmieniła w kwietniu 2024 r. wraz z pojawieniem się oddziału udar w Szpitalu Kapita.
Podróż rozpoczęła się na początku 2024 roku lekarz, kiedy to dr Chai Siew Yap rozpoczął tworzenie multidyscyplinarnego zespół udarowy i protokołu udar dla jego szpitala. Jego projekt cieszył się wsparciem dyrektora szpitala, dr Francis Lee Ngie Ping, i otrzymał wskazówki od neurolog odwiedzającego ze szpitala Sibu, dr Benjamin Ng Han Sim.
Dr Chai, pierwotnie z Pusing w Perak w Malezji, wybrał karierę w medycynie pod wpływem swojej siostry, która obecnie jest pediatrą. Ale to jego osobista walka w okresie młodocianych lat z mięsakiem Ewinga, rzadką i agresywną postacią raka, która zmuszała go do bycia zaangażowanym i współczutym lekarzem.
Pracując jako młodszy lekarz, daleko od swojego miejsca zamieszkania, otrzymał wiadomość, że u matki rozpoznano otępienie naczyniowe, schorzenie spowodowane udar mózgu. Obserwowanie pamięci matki powoli pogarsza się do momentu, gdy nie będzie już mogła rozpoznać swojego syna, pozostawiło na sercu niezmywalny znak.
Tak jak dr Chai zajmował stanowisko specjalisty chorób wewnętrznych w Szpitalu Kapita, tragedia uderzyła ponownie, gdy jego ojciec doznał wyniszczającego udar mózgu, pozostawiając go sparaliżowane i nie jest w stanie opiekować się sobą. Te głębokie doświadczenia wzmocniły jedynie determinację dr Chai w zakresie dokonywania zmian i przyczyniły się do jego determinacji w zakresie ustanowienia usługi leczenia tromboliza udar mózgu w szpitalu. Kiedy Kapit Hospital ostatecznie otrzymał skaner TK w lutym 2024 r., nic nie przeszkodziło mu.
Kluczowy związek pomiędzy Szpitalem Kapita a Inicjatywa Angels został nawiązany za pośrednictwem dr Benjamin ze Szpitala Sibu, gdzie konsultowałem się w tym czasie. Mimo że nigdy nie słyszałem o Kapitu, byłem gotów wspierać szpital, korzystając z niezbędnych zasobów i narzędzi, aby zmienić leczenie udaru w tym odległym mieście.
Podczas pierwszej rozmowy wirtualnej ze szpitalnym zespół udarowy dowiedziałem się, że już istnieje ścieżka udar, co było obiecującym początkiem. Zasugerowałem przeprowadzenie symulacja dotyczącej udar, aby zapewnić zespołowi kontrolowane środowisko do ćwiczeń i doskonalenia jego reakcji na udar udary. Byli entuzjastycznie nastawieni do pomysłu i ustaliliśmy datę symulacja.
W międzyczasie, aby rozpocząć świadomość społeczną w Kapitu, wysłałem do szpitala za pośrednictwem kuriera bunty i broszury dotyczące świadomości na temat udar.
W ciągu pierwszego tygodnia od rozpoczęcia świadczenia usług udar Szpital Kapit osiągnął etap medyczny. pacjent leczonym tromboliza przez nowo minutowany zespół udarowy był 101-letni mężczyzna, który zdarzył się być dziadkiem jednej z pielęgniarek. Mimo że mieszkał już od ponad stulecia, był aktywny i samodzielny przed udar. Przybył do szpitala 2 godziny i 40 minut po wystąpieniu osłabienia. Wynik oceny wg skali Skala oceny udaru mózgu NIH przy przyjęcie wynosił 11, uzyskując poprawę do 9 przy wypis ze szpitala, przy odpowiednim wyniku w skali MRS wynoszącym 4. Obecnie przechodzi ambulatoryjną rehabilitacja udar.
Kiedy przyszła data symulacja udar mózgu, wziąłem dwugodzinny lot do Sibu, po którym następnego dnia odbyła się wycieczka do Kapita. Zatrudniłem taksówkę na dwu- i pół godziny jazdy, przygotowaną z zastosowaniem leków na choroby ruchowe, aby poradzić sobie z wietrznymi i wzgórzowymi drogami. Chociaż kierowca był miejscowy i zaznajomiony z drogą, wielu z nich obraca się w gęstym lesie wymagało pełnej uwagi.
Po przybyciu do Kapitu zespół szpitalny z chęcią powitał mnie, aby rozpocząć symulacja udar. W scenariuszu symulacja "pacjent" był transportowany karetka. Szpital został wstępnie powiadomiony, a zespół udarowy był gotowy do przybycia pacjent. Poświęcono pięć minut na przeniesienie pacjent na badanie TK w innym bloczku, a po podjęciu decyzji o leczeniu pacjent została przeniesiona na OIT (w innym bloczku, na innym poziomie) w celu rozpoczęcia leczenie. Podczas późniejszej rozmowy rozmawialiśmy o sposobach pokonania tych przeszkód – w tym o prostych środkach prawnych, takich jak wysłanie kogoś z wyprzedzeniem, aby zadzwonić i przytrzymać windę, aby wyeliminować czas oczekiwania.
Podróż powrotna, kolejna półtora godziny na tych samych wiatrowych drogach, zapewnia wystarczająco dużo czasu na refleksję. Pomimo fizycznego obciążenia wyjazdem wiedziałem, że jestem częścią misji zapewniania specjalistycznej opieki w tym zagrożonym regionie, znajdującym się głęboko wewnątrz Sarawak.
Od czasu mojej wizyty w Kapit Hospital skrócenie czas oczekiwania między przybyciem do szpitala a podaniem leku z 60 do 50 minut. Nadawali priorytet rygorystycznym i ciągłym szkoleniom personelu, aby zapewnić, że każdy członek zespołu posiada wiedzę i pewność siebie w zakresie niezależnej identyfikacji pacjentów z udar, inicjowania protokołów udar, przeprowadzania ocen wg skali Skala oceny udaru mózgu NIH, interpretacji skanów TK i podawania leku trombolitycznego. Zobowiązują się również do poszerzania kontaktu ze społecznością w celu zwiększenia świadomości i zachęcania do proaktywnych zachowań związanych ze zdrowiem.
Podróż związana z transformacją leczenie udaru w Kapitu dopiero się rozpoczęła, ale już stanowi sygnał ostrzegawczy nadziei i model doskonałości dla innych regionów, aby móc imutować. Kroki dokonane w tak krótkim okresie stanowią silne przypomnienie, że dzięki zaangażowaniu i odpowiednim zasobom możemy zmienić los pacjentów z udar na lepsze, z podziałem na każdą społeczność.
