Doktor Marcello Naccarato i profesor Paolo Manganotti ze Szpitala Uniwersyteckiego w Trieście opisują, w jaki sposób dołączenie do Angels pomogło im zoptymalizować ścieżkę udarową w jednym z najstarszych oddziałów udarowych we Włoszech.
Oddział udarowy w Trieście został utworzony w 1991 r. i był jednym z pierwszych we Włoszech. Od 2005 r. rozpoczęliśmy leczenie pacjentów z ostrym udarem niedokrwiennym mózgu za pomocą trombolizy oraz uczestniczyliśmy w opracowaniu programów terapeutycznych dotyczących udaru mózgu w regionie Friuli-Wenecji Julijskiej.
W 2015 r., dzięki lokalnym i regionalnym programom monitorowania sieci zależnych od czasu, uruchomiono nowy regionalny protokół postępowania w przypadku udaru mózgu (PDTA) i rozpoczęto wykonywanie trombektomii. Ten regionalny protokół uwzględnia cechy geograficzne i fizyczne charakterystyczne dla obszaru przygranicznego, na którym znajduje się Triest.
W konsekwencji, region Friuli-Wenecji Julijskiej szybko stał się jednym z głównych włoskich regionów w zakresie leczenia trombolitycznego, z ogromnym udziałem obszaru Triestu, gdzie wskaźnik rekanalizacji wzrósł z 7% hospitalizowanych pacjentów z udarem niedokrwiennym mózgu do 27%. Wzrósł również odsetek przyjęć na oddział udarowy z powodu ostrego udaru mózgu i obecnie 70% wszystkich przypadków ostrych udarów mózgu jest hospitalizowanych w strefie neurologicznej.
W 2018 r. rozpoczęliśmy wspaniałe doświadczenie z Angels, które pozwoliło nam na ponowną ocenę naszej wewnętrznej ścieżki udarowej i udoskonalenie jej poprzez wykonanie symulacji oraz powołanie dedykowanej grupy roboczej obejmującej neurologów, profesjonalne pielęgniarki, radiologów, oddział ratunkowy i zespoły pogotowia ratunkowego.
Główne zmiany wynikające z symulacji i spotkań to:
1. powiadomienie ośrodka przyjmującego o pacjentach z podejrzeniem udaru mózgu;
2. wczesna ocena neurologiczna po przybyciu na izbę przyjęć;
3. priorytetowy dostęp pacjenta do pracowni tomografii komputerowej;
4. podejmowanie decyzji (tromboliza/trombektomia) w pracowni tomografii komputerowej;
5. rozpoczęcie leczenia przed otrzymaniem wyników badań krwi, jeśli to możliwe, w zależności od przypadku udaru mózgu;
6. wspólna regionalna ścieżka udarowa w celu większego dostępu do leczenia ostrego udaru niedokrwiennego mózgu w okolicy;
7. częste spotkania w celu przeglądu dokonanych wyborów i oceny ścieżki udarowej dla każdego przyjętego pacjenta.
Przystępując do projektu Angels, możliwe stało się skrócenie czasu oczekiwania między przybyciem pacjenta a rozpoczęciem leczenia (wszyscy pacjenci są leczeni trombolizą w ciągu 60 minut, a wielu — w ciągu 45 minut) oraz czasu oczekiwania między przybyciem pacjenta a nakłuciem pachwiny (większość pacjentów oczekuje poniżej 90 minut). Odnotowaliśmy również wzrost liczby wykonywanych trombektomii i trombolizy, a w przypadku pacjentów przyjmowanych na Oddział Udarowy — zmniejszenie odsetka śmiertelności i niepełnosprawności przy wypisie.
Obecnie cieszymy się uznaniem na poziomie Platynowym w ramach programu nagród ESO Angels, ale zdajemy sobie sprawę, że wciąż musimy wprowadzić wiele ulepszeń.
Zdobyte przez lata doświadczenie w końcu pozwoliło nam rozwijać doraźne ścieżki udarowe nawet podczas pandemii, aby zapewnić równą opiekę i czas reakcji dla wszystkich pacjentów. Cała wykonana praca i osiągnięty postęp stały się możliwe wyłącznie dzięki zaangażowaniu całego personelu: dlatego chcielibyśmy serdecznie podziękować pielęgniarkom, pracownikom służby zdrowia, lekarzom, logopedom, fizjoterapeutom, radiologom oraz technikom radiologii i angiografii.
Na koniec, chcielibyśmy również bardzo podziękować Angels!
